Άγρια χλωρίδα/ Wild flora/ Wilde Flora

Οι αφάνες, μικρές βελονίτσες παντού. Κάπως έτσι ξύπνησε ο φακίρης μέσα μου...Afana (Broom), a bush full of thorns. And this is how the fakir stirred in me... 

Transforming Freedom at Kabos

Πολλή ομορφιά και πολλή μάντρα έχει αυτός ο τόπος. Οι μάντρες εδώ καθορίζουν πολλά περισσότερα από το τοπίο. Το παράδοξο είναι πως πίσω από τις μάντρες, μέσα στα περιβόλια σε κυριεύει ένα αίσθημα ελευθερίας και απεραντοσύνης. Απλώνεται το βλέμμα σου ενώ θα νόμιζε κανείς πως περιορίζεται. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει όταν στέκεσαι μπροστά από αυτές, στον ελάχιστο δημόσιο χώρο που διαθέτει η περιοχή. Νιώθεις τη δύναμή τους. Ανύμπορος να τις γκρεμίσεις ή να τις σκαρφαλώσεις μένεις άλλες φορές να φαντάζεσαι το τι μπορεί να κρύβει η άλλη μεριά του τοίχου και άλλες φορές να ψάχνεις ένα άνοιγμα για να κρυφοκοιτάξεις μέσα τους.  Η μάντρα καθορίζει το δρόμο εδώ. Η μάντρα σου υπενθυμίζει πόσο ξένος είσαι και η μάντρα όταν ανοίγει η μεγάλη πύλη της πόσο καλοδεχούμενος.

This area of Chios is full of beauty and...walls. Big walls that define the landscape as well as the feeling of freedom. The paradox here is that when you are standing inside the walls, at the enclosed fileds, you have this feeling of tranquility and infinity.You feel free. In antithesis to the feeling of limitation that one has when walking outside the walls at the very limited public space that Kabos offers. It is as if the wall is here to remind you how strange to these customs you are and at the same time, when the big gates of the walls open, how deeply welcome.  

Επανεκκίνηση/ Restart/ Wiederanlauf

Προχθές πηγαίνοντας στο ταχυδρομείο, εδώ στο Βροντάδο. Χαμογέλασα. Έγινα και σύνθημα καλά καλά δεν ήρθα. Ήταν ένα αστείο σημάδι από αυτά που σου φτιάχνουν τη μέρα, κυριώς αν την περνάς αρκετές ώρες μόνος. Two days ago while going to the post office, here at Vrodados. My surname graffiti on the wall. I smiled. It was one of those signs from above that make our days brighter, especially those lonely ones.

Επανεκκίνηση: Τα καραβάκια στο καρνάγιο εδώ στο Βροντάδο φορούν και πάλι τα καλά τους. 'Έχω και πλαστική βάρκα, καινούρια, να εδώ δίπλα' μου είπε ο μάστορας την ώρα που ετοιμαζόταν να τοποθετήσει ένα σίδερο στο ανακαινισμένο ξύλινο καΐκι του. 'Όμως γύρισα σε αυτή την παλιά, αυτά τα σκαριά είναι τα μόνα που αντέχουν αυτούς τους αέριδες'. Καμιά φορά πρέπει να γυρίσουμε λίγο πίσω για να πάμε μπροστά. Έτσι δε λένε; Καλή επανεκκίνηση λοιπόν.

Restart: The old boats here at the little port of Vrodados are getting ready to sail again. "I have a new plastic one" said the fisherman who was renovating an old wooden kaiki (boat). "But the only boats that can survive this wild wind are the old wooden ones". Sometimes we need to go back in order to get ready to move forward. Isn't it what the wise men say? Good luck!

To bakakaki αποχαιρετά την Αυστρία/ Bakakaki leaving Austria.../Bakakaki sagt aufwiedersehen

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Λέιπει η Άνοιξη. Αλλά δεν πειράζει. Ας μείνει και ένα κομμάτι του πάζλ κενό, να έχει το μέλλον να πορεύεται. Καλή συνέχεια! Springtime is missing, but it's ok. Let a piece of the puzzle be missing, to have something to look forward in the future. The journey goes on!

Ευχαριστώ/Thank you/Danke schön



Ποιός ξέρει, μπορεί και να τα ξαναπούμε. Who knows, we might meet again. Vieleicht treffen wir uns noch wieder.

                                song of the day: opa!

Κατα λάθος Tέχνη/ Unintentional Art/ Unabsichtlich Kunst

Παραλίγο να μπερδευτώ καθώς διέσχιζα το δημοτικό κήπο εχθές στο κέντρο της Βιέννης απέναντι από το Κοινοβούλιο: Κάποιο instalation σκέφτηκα. Αλλά με το που είδα τα τσουβάλια από πιο κοντά κατάλαβα πως από την πολλή μοντέρνα τέχνη έχω αρχίσει και χαζεύω λίγο. Και για να είμαι ειληκρινής στεναχωρέθηκα με το ότι πρώτα το μυαλό μου πήγε στο ότι μπορεί να είναι κάποια εικαστική παρέμβαση και μετά πως μπορεί απλά να φόρεσαν στα δέντρα σακιά προκειμένου να τα προστατεύσουν από το βαρύ πάγο που αυτές τις μέρες έχει πέσει παντού στην περιοχή...   

Την τελευταία φωτογραφία την έβαλα φόρο τιμής στον καλό τεχνίτη που κάθε σπουδαίος καλλιτέχνης έχει μέσα του αλλά και στον καλλιτέχνη που κρύβουν μέσα τους οι μερακλίδες τεχνίτες.

I almost fell in the trap of illusion yesterday as I was passing through the public gardens in Vien, opposite the Parliament. Ha, an other instalation, I thoought right before I realised that it was just a way to protect the plants from the cold and ice that these days is really strong in the region. To be honest I didn't feel pleased with myself. How is it possible not to see the obvious first? Too much modern art, too little real life?

The last picture of today's post is a tribute to the good craftsman bahind an honorable artist and to the artist that is hidden inside a gifted craftsman.

Μαθαίνοντας για το ελαιόλαδο/ Learning about olive oil/ Über Olivenöl lernen

Σήμερα στο σχολείο μάθαμε για το ελαιόλαδο. Πώς από τον καρπό βγαίνει το λάδι; Τα περισσότερα από τα παιδιά στο σχολείο ήξεραν μέρος της διαδικασίας μιας και το ελαιόλαδο και δει το βιολογικό από την περιοχή της Μάνης  αποτελεί μέρος της καθημερινής διατροφής τους, κυριώς ωμό στη σαλάτα. Αφού είπαμε κάποια πράγματα μου ζήτησαν να τους δείξω πώς να φτιάχνουν μουσακά, ένα φαγητό που το έχουν ακούσει από τους γονείς τους οι οποίοι στην πληοψηφία τους έχουν κάνει τουλάχιστον μια φορά διακοπές στην Ελλάδα. Το να είσαι από την Καλαμάτα στο συγκεκριμένο σχολείο σε κάνει πραγματικά χαρούμενο αφού όλοι έχουν κάτι να πουν είτε για το λάδι, είτε για τις ελιές τις οποίες λατρεύουν. Ένα ευχαριστώ στο φίλο μου το Βασίλη για το υλικό που μας έστειλε το οποίο θα μείνει στο σχολείο και για τους μελλοντικούς μαθητές.

Today at school we learnt about the olive oil, since now is the period where in Greece you can get it really fresh. Most of the kids knew parts of the production procedure since olive oil participates in their daily diet. After the presentaion we cooked moussaka, a typical greek dish and tasted olive oil not only raw, as used in the salad but also cooked. I feel very happy being from Kalamata, a region that is so well known here for its great quality olive oil and olives that most of the kids love. A big thank to my friend Vasilis for the material he sent us.

stavroula's olive oil suggestion

Ένα απόγευμα στην Μπρατισλάβα/ An evening at Bratislava/ Ein Abend in Bratislava

Το ταξίδι προς Μπρατισλάβα με το τρένο από τον Wien Südbahnhof διαρκεί μόλις μία ώρα. Μία ώρα μακρυά από τη Βιέννη, κι όμως, τόσες διαφορές τις οποίοες αρχίζεις και αντιλαμβάνεσαι με το που φτάσεις στην περιοχή του σταθμού από όπου φεύγουν τα τρένα για τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Ένα γλυπτό βαρύ και σκουριασμένο, λαμαρίνες από ατσάλι τοποθετιμένες κάθετα σαν τείχη, με τίτλο 'Grenzen', Σύνορα, ήταν το πρώτο που παρατείρησα φτάνοντας στο σταθμό. Λίγο πριν μπω στο τρένο είδα και την ταμπέλα της πρώτης φωτογραφίας: 'Museum of Revolution'. Λες κάτι τέτοιο να έιναι η Μπρατισλάβα και η κάθε Μπρατισλάβα, σκέφτηκα και κάπως έτσι ξεκίνησε το απόγευμα της Κυριακής. Έφτασα διασχίζοντας μια βιομηχανική ζώνη, χωράφια και ένα ποτάμι. Όλα μου άρεσαν στην Μπρατισλάβα. Έχει την ομορφιά αλλά και τα ψεγάδια που όπως σε κάθε άνθρωπο έτσι και σε μια πόλη είναι απαραίτητα προκειμένου να την ερωτευτείς. Να πω απλά στη φίλη μου τη Γιούλα πως στην Μπρατισλάβα είπια την πιο τέλεια σοκολάτα που έχω πιει ποτέ σε ένα σοκο-μπαρ στην παλιά πόλη που με πήγαν η Μπρόνια και ο Ντάνιελ, Σλοβάκοι (30 ετών και κάτι), που ζουν και εργάζονται... στη Βιέννη. Δε μου μιλούν για οικονομική κρίση αλλά για κρίση ταυτότητας. Για χάσμα μεταξύ της προηγούμενης και της γενιάς αυτής. Αλλά και για την πόλη, που κάποια κομμάτια της ιστορίας της αποτελούν και κομμάτια της δικιάς τους προσωπικής ιστορίας.

The journey with the train from Wien Südbahnhof to Bratislava takes only one hour. Although it is only one hour away the differences to be seen are obvious starting even from the area where the train station is. The first thing that drove my attention was a sculpture outside the station with the title 'Boarders': Rusty iron surfaces put in a vertical position, giving a sence of brutality and uglyness. Before getting on the train I also noticed the sign on the first picture: Museum of Revolution. 'Is this what Bratislava as well as the other ex eastern block cities is all about?', I thought and this is how my Sunday evening started. Before we reached Bratislava the train passed through an industrial zone at the suburbs of Vien, fields and of course the river.

I really liked Bratislava. It's got the beauty and the blemish that any city just like any human needs in order to be loved. At this point I need to tell my friend Gioula that in Bratislava I had the best hot chocolate I have ever drunk, which I tasted in a chocolate-bar where Brojia and Daniel, two Slovakian friends took me. Although my friends live and work in Vien for a long time now, they didn't mention the economic but the identity crisis that they have been feeling while growing up in Bratislava. 'It is a love and hate relationship the one we have with this city. A city whose history is well linked to our personal one'.