Προχθές πηγαίνοντας στο ταχυδρομείο, εδώ στο Βροντάδο. Χαμογέλασα. Έγινα και σύνθημα καλά καλά δεν ήρθα. Ήταν ένα αστείο σημάδι από αυτά που σου φτιάχνουν τη μέρα, κυριώς αν την περνάς αρκετές ώρες μόνος. Two days ago while going to the post office, here at Vrodados. My surname graffiti on the wall. I smiled. It was one of those signs from above that make our days brighter, especially those lonely ones.
Επανεκκίνηση: Τα καραβάκια στο καρνάγιο εδώ στο Βροντάδο φορούν και πάλι τα καλά τους. 'Έχω και πλαστική βάρκα, καινούρια, να εδώ δίπλα' μου είπε ο μάστορας την ώρα που ετοιμαζόταν να τοποθετήσει ένα σίδερο στο ανακαινισμένο ξύλινο καΐκι του. 'Όμως γύρισα σε αυτή την παλιά, αυτά τα σκαριά είναι τα μόνα που αντέχουν αυτούς τους αέριδες'. Καμιά φορά πρέπει να γυρίσουμε λίγο πίσω για να πάμε μπροστά. Έτσι δε λένε; Καλή επανεκκίνηση λοιπόν.
Restart: The old boats here at the little port of Vrodados are getting ready to sail again. "I have a new plastic one" said the fisherman who was renovating an old wooden kaiki (boat). "But the only boats that can survive this wild wind are the old wooden ones". Sometimes we need to go back in order to get ready to move forward. Isn't it what the wise men say? Good luck!
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen