Σπίτι στη θάλασσα/ House by the sea/ Haus ans Meer

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα μικρό σπίτι δίπλα στη θάλασσα/ Once upon a time there was  small house by the sea...

Μέσα στο μικρό σπιτάκι ζούσε ένα μικρό πουλάκι/ A small bird used to live in the small house by the sea...

Κάθε πρωί με την αυγή έριχνε μια βουτιά στη θάλασσα να δροσιστεί/ Every morning it would dive into the sea to freshen up a bit....

Τα μεσημέρια δεχόταν επισκέψεις και έφευγαν μακρυά όλες οι κακές οι σκέψεις./ At midday friends would come over and all the troubles would be over...

Τα απογεύματα χόρευε μέχρι αργά μέσα στης Ίλιας την αγγαλιά/ In the evening it would dance holding Ilia's tunned arm.

Μια νύχτα όμως σαν κι αυτή ένας μεγάλος γάτος τρόμαξε το μικρό πουλί./ An evening just like this, a big cat entered from the tree and scared the little bird in the house by the sea.

Αυτό φοβήθηκε κι έφυγε, το σπίτι του χαιρέτισε / It was so much scared that left the house in dispare...

Πέταξε πέρα μακρυά, τον ήλιο που έδυε θαύμασε από ψηλά./ It flew away to the west, it saw the sunset at its best.

Ύστερα έπιασε βροχή και μπόρα, κουλούρια πέφτανε για ώρα./ And then tha rain came, but it wasn't from water, it didn't stain. It was a cookie-storm that made the little bird go on. 

Το πουλάκι φοβήθηκε, κρύφτηκε δίπλα στον τρίφτη...

ύστερα πάνω στο λεμονοστίφτη

Πετώντας πάνω από τη σουπιέρα του ήρθε μια ζάλη από τον μυρωδάτο αέρα

Ήταν από της ζύμης τα μπαχαρικά, κανέλλα και μαστίχα από τα Μεστά

 Ήθελε να πετάξει και πάνω από το νησί, μα δεν τα κατάφερε, υπήρχαν κυνηγοί

Τι περίεργα που είναι αυτά τα μέρη,

"Κουλούρι στην πορτοκαλιά", σκέφτηκε, και έφυγε μες στο μεσημέρι.

Για την Άννα Λούνα και τη Ρωμάνα/ For Anna Luna and Romana/ Fuer Anna Luna und Romana

Έχει μεγάλη διαφορά να μαθαίνεις ένα χορό σε μια αίθουσα όπως κάναμε εμείς φέτος στο GaLeMo από το να μαθαίνεις ένα χορό μέσα από γλέντια και γιορτές, χρόνο με το χρόνο όλο και καλύτερα. Τις απόκρειες τις περάσαμε στα Καρδάμυλα. Και ναι, χόρεψα και αυτόν τον ικαριώτικο, ή τουλάχιστον προσπάθησα. Δεν ήταν σε πανηγύρι του καλοκαιριού όπως είχα γράψει στην η ανακάλυψη αλλά ήταν πολύ όμορφα. There is a big difference when trying to learn a dance in a studio room, like we tried to do at GaLeMo this year, and when trying in one of these festivals. We spent this carnival in a village called Kardamyla, here in Chios, where I managed to dance the Ikariotiko dance. It wasn't a summer day as I had wished in the discovery of the day six months ago, but it was nice among friendly strangers.

      Πέτρινα σκαλιά (Άνω Καρδάμυλα) Stone steps (Kardamyla)

Άγρια χλωρίδα/ Wild flora/ Wilde Flora

Οι αφάνες, μικρές βελονίτσες παντού. Κάπως έτσι ξύπνησε ο φακίρης μέσα μου...Afana (Broom), a bush full of thorns. And this is how the fakir stirred in me... 

Transforming Freedom at Kabos

Πολλή ομορφιά και πολλή μάντρα έχει αυτός ο τόπος. Οι μάντρες εδώ καθορίζουν πολλά περισσότερα από το τοπίο. Το παράδοξο είναι πως πίσω από τις μάντρες, μέσα στα περιβόλια σε κυριεύει ένα αίσθημα ελευθερίας και απεραντοσύνης. Απλώνεται το βλέμμα σου ενώ θα νόμιζε κανείς πως περιορίζεται. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει όταν στέκεσαι μπροστά από αυτές, στον ελάχιστο δημόσιο χώρο που διαθέτει η περιοχή. Νιώθεις τη δύναμή τους. Ανύμπορος να τις γκρεμίσεις ή να τις σκαρφαλώσεις μένεις άλλες φορές να φαντάζεσαι το τι μπορεί να κρύβει η άλλη μεριά του τοίχου και άλλες φορές να ψάχνεις ένα άνοιγμα για να κρυφοκοιτάξεις μέσα τους.  Η μάντρα καθορίζει το δρόμο εδώ. Η μάντρα σου υπενθυμίζει πόσο ξένος είσαι και η μάντρα όταν ανοίγει η μεγάλη πύλη της πόσο καλοδεχούμενος.

This area of Chios is full of beauty and...walls. Big walls that define the landscape as well as the feeling of freedom. The paradox here is that when you are standing inside the walls, at the enclosed fileds, you have this feeling of tranquility and infinity.You feel free. In antithesis to the feeling of limitation that one has when walking outside the walls at the very limited public space that Kabos offers. It is as if the wall is here to remind you how strange to these customs you are and at the same time, when the big gates of the walls open, how deeply welcome.  

Επανεκκίνηση/ Restart/ Wiederanlauf

Προχθές πηγαίνοντας στο ταχυδρομείο, εδώ στο Βροντάδο. Χαμογέλασα. Έγινα και σύνθημα καλά καλά δεν ήρθα. Ήταν ένα αστείο σημάδι από αυτά που σου φτιάχνουν τη μέρα, κυριώς αν την περνάς αρκετές ώρες μόνος. Two days ago while going to the post office, here at Vrodados. My surname graffiti on the wall. I smiled. It was one of those signs from above that make our days brighter, especially those lonely ones.

Επανεκκίνηση: Τα καραβάκια στο καρνάγιο εδώ στο Βροντάδο φορούν και πάλι τα καλά τους. 'Έχω και πλαστική βάρκα, καινούρια, να εδώ δίπλα' μου είπε ο μάστορας την ώρα που ετοιμαζόταν να τοποθετήσει ένα σίδερο στο ανακαινισμένο ξύλινο καΐκι του. 'Όμως γύρισα σε αυτή την παλιά, αυτά τα σκαριά είναι τα μόνα που αντέχουν αυτούς τους αέριδες'. Καμιά φορά πρέπει να γυρίσουμε λίγο πίσω για να πάμε μπροστά. Έτσι δε λένε; Καλή επανεκκίνηση λοιπόν.

Restart: The old boats here at the little port of Vrodados are getting ready to sail again. "I have a new plastic one" said the fisherman who was renovating an old wooden kaiki (boat). "But the only boats that can survive this wild wind are the old wooden ones". Sometimes we need to go back in order to get ready to move forward. Isn't it what the wise men say? Good luck!

To bakakaki αποχαιρετά την Αυστρία/ Bakakaki leaving Austria.../Bakakaki sagt aufwiedersehen

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Λέιπει η Άνοιξη. Αλλά δεν πειράζει. Ας μείνει και ένα κομμάτι του πάζλ κενό, να έχει το μέλλον να πορεύεται. Καλή συνέχεια! Springtime is missing, but it's ok. Let a piece of the puzzle be missing, to have something to look forward in the future. The journey goes on!

Ευχαριστώ/Thank you/Danke schön



Ποιός ξέρει, μπορεί και να τα ξαναπούμε. Who knows, we might meet again. Vieleicht treffen wir uns noch wieder.

                                song of the day: opa!

Κατα λάθος Tέχνη/ Unintentional Art/ Unabsichtlich Kunst

Παραλίγο να μπερδευτώ καθώς διέσχιζα το δημοτικό κήπο εχθές στο κέντρο της Βιέννης απέναντι από το Κοινοβούλιο: Κάποιο instalation σκέφτηκα. Αλλά με το που είδα τα τσουβάλια από πιο κοντά κατάλαβα πως από την πολλή μοντέρνα τέχνη έχω αρχίσει και χαζεύω λίγο. Και για να είμαι ειληκρινής στεναχωρέθηκα με το ότι πρώτα το μυαλό μου πήγε στο ότι μπορεί να είναι κάποια εικαστική παρέμβαση και μετά πως μπορεί απλά να φόρεσαν στα δέντρα σακιά προκειμένου να τα προστατεύσουν από το βαρύ πάγο που αυτές τις μέρες έχει πέσει παντού στην περιοχή...   

Την τελευταία φωτογραφία την έβαλα φόρο τιμής στον καλό τεχνίτη που κάθε σπουδαίος καλλιτέχνης έχει μέσα του αλλά και στον καλλιτέχνη που κρύβουν μέσα τους οι μερακλίδες τεχνίτες.

I almost fell in the trap of illusion yesterday as I was passing through the public gardens in Vien, opposite the Parliament. Ha, an other instalation, I thoought right before I realised that it was just a way to protect the plants from the cold and ice that these days is really strong in the region. To be honest I didn't feel pleased with myself. How is it possible not to see the obvious first? Too much modern art, too little real life?

The last picture of today's post is a tribute to the good craftsman bahind an honorable artist and to the artist that is hidden inside a gifted craftsman.