...στο σταθμό του μετρό στην οδό Άλσερ. Εδώ υπάρχει και το γκρι χρώμα, διότι η Βιέννη δεν παύει να είναι και αυτή μια μεγαλούπολη όπου ο περισσότερος κόσμος περνάει κάθε μέρα πολλές ώρες διασχίζοντάς την, μηχανικά και α-χαμογέλαστα...to Alser Strasse metro station. Here sometimes the grey colour is obvious, because despite its beauty Vienna is one more big city at the end of the day, with the majority of people spending quite a long time of their day travelling up and down. And this doesn't seem to make them very happy.
Μετά από 2 ώρες στην ουρά κατάφερα να γραφτώ στα μαθήματα Γερμανικών που προσφέρει το πανεπιστήμιο της Βιέννης. Κρατάω την ευγενική αντιμετώπιση των υπαλλήλων παρά την υπερβολικά πολλή δουλειά που είχαν σήμερα. After two hours of queuing I managed to enrole to the german language course that the University of Vienna offers. What amazed me is not the endless queuing but the kindness of the employees. Pleasant experience.
Στο τρένο της επιστροφής. Ολοι μας χαμένοι κάπου μέσα βαθειά στο προσωπικο μας σύμπαν. Και γιατί όχι. Αν και ομολογώ πως πολύ θα μου άρεσε να πιάναμε όλοι μαζί ένα τραγούδι. In the train on the way home: everyone lost, somewhere deep in their inner personal 'universe'. Why not. Nevertheless I must admit that I would really have liked it if we all had started singing a song together.
